1829 - Vafningur

Las örsöguna eftir Eirík Rögnvaldsson á fésbókinni. Já, það er rétt að maður forðast yfirleitt orðalag sem maður hefur ekki sæmilega á valdi sínu. Oft má forðast orð og beygingar sem hugsanlega eru ekki réttar hjá manni. Þetta held ég að margir geti skrifað uppá. A.m.k. geri ég það. Miðað við árangur í Miðskóla Hveragerðis er ég samt ágætur í stafsetningu. Allsherjartrúin á hana finnst mér ekki vera nærri eins mikil og áður var. Stafsetning er bara eins og hvert annað handverk. Æfist með tímanum og ekkert meira um það að segja. Að málið haldist óbreytt um aldir hefur auðvitað sína kosti, en líka ókosti og þá ekki litla. 

Álit mitt á Íslandssögunni er í sem allra stystu máli þannig: Þegar þrettándu öldinni lauk færðist mikill doði yfir þjóðlífið, enda minnkaði þá mikið sambandið við útlönd, og þó eftir væri að skrifa nokkrar Íslendingasögur lauk því niðurlægingarskeiði sem þá hófst eiginlega ekki fyrr en undir lok nítjándu aldar. Þá hófust svolitlar framfarir eftir talsverða hungursneyð sem varð til þess að allstór hluti þjóðarinnar fluttist til Vesturheims og nefndist Vestur-Íslendingar og eru þeir að mestu úr sögunni. Þessar framfarir stöðvast síðan svotil alveg við kreppuna miklu uppúr 1930. Gósentíð okkar Íslendinga hefst síðan þegar blessað stríðið kemur og Ísland er hernumið. Hún stendur síðan framyfir aldamótin 2000 en skömmu eftir að ameríski herinn fer ríður bankakreppan yfir og sér ekki fyrir endann á henni enn. Lífskjörin eru þó ennþá nokkuð góð, en ekki alveg eins góð og í nágrannalöndunum.

Dómurinn í Vafningsmálinu sem væntanlegur er rétt fyrir næstu áramót gæti táknað vatnaskil í Hrunmálum. Nái sérstakur saksóknari ekki árangri þar er ólíklegt að meira verði úr slíkum málum fyrir dómstólum. Stjórnmálin eru að taka yfir og mestar líkur eru á að kosningarnar í vor snúist bara um röðina við kjötkatlana. Spillingin heldur áfram, hefur kannski hægar um sig fyrst í stað en síðan verður næsta hrun eða a.m.k. gengisfelling með tilheyrandi verðbólgu. Þannig er bara Ísland í dag.

Trjádrumbur.

Athugasemdir

[Sigurður Kristján Hjaltested 15.12.2012 kl. 00:39]

Því miður Sæmundur virðist allt enda í því, að þessir útrásavíkingar og anna lið sem stundaði þennan þjófnað á bönkunum geti strokið sér fjálst um höfuð og byrjað ballið á nýjan leik, með niðurgreiddu innfluttu þjófafé í boði þessarar ríkisstjórnar. Er nema von að illa fari fyrir Íslensku þjóðinni, þegar þeir sem rændu hana geta komið til baka með féð, á afslætti..??? Okkur er ekki sjálfráða með svona stjórnarhætti.

[Ellismellur 15.12.2012 kl. 10:03]

Merkilegt þykir mér hversu stór hluti þjóðarinnar er enn mótaður af þeirri sérstæðu Íslandssögu sem Jónas frá Hriflu skrifaði og einkenndist af þjóðernishroka og Danahatri. Þær "bókmenntir" eiga ekkert skylt við sagnfræði, heldur snúast fyrst og fremst um innrætingu. Fjöldi ágætra sagnfræðinga hefur síðari ár vogað sér að gagnrýna þessa nálgun á söguna, en verið flestir nánast púaðir niður. Það er þó held ég ljóst að verstu óvinir alþýðunnar voru ekki Danir, heldur forverar þess tiltölulega fámenna hóps, sem enn ræður öllu um sameiginlega fjármuni þjóðarinnar og þjóðskipulagið sjálft. Ég tók mig til á skólaárum okkar, Sæmundur, og blaðaði þó nokkuð í gömlum eintökum "Skinfaxa" frá þeim tímum sem Jónas ritstýrði honum. Verð að segja eins og er að það fór hrollur um mig við lesturinn, enda var þá styttra um liðið frá því að þjóðernisshrokastefnan hafði leikið Evrópu og heiminn allan grátt í heimstyrjöldinni miklu 1939 til 1945.

[Sæmundur Bjarnason, 15.12.2012 kl. 12:57]

Já, Ellismellur þó heimsstyrjöldin síðari hafi leikið marga grátt má eiginlega segja að hún hafi hrint okkur Íslendingum inn í nútímann. Auðvitað urðu Íslendingar líka fyrir barðinu á stríðsátökunum, en það er eiginlega fyrst eftir styrjöldina sem lífskjör hér fara verulega að batna.

Fiskurinn í kringum landið hefur gert okkur ríka. Um aldir vorum við langt á eftir öðrum og framfarir afar hægar.

[Árni Gunnarsson, 15.12.2012 kl. 20:46]

Þjóðernishroki er samsett orð úr tveim hugtökum, Ellismellur góður. Það er viðtekin hefð hin síðari misseri að afgreiða þjóðhyggjuna,- þá tilfinningu í brjóstinu að það sé gæfa fremur en hitt að vera fæddur á Íslandi - sem þjóðrembu og þjóðernishyggju sem alltaf og ævinlega skal hýsa inni í nazisma og kenna við Hitler.

Við þessu er lítið hægt að gera Ellismellur minn annað en að halda í þá von að þroski og almenn skynsemi vaxi í rólegheitum með þessari þjóð.

Það var tímabært að takast á við einokunartímabil dönsku stjórnartímanna í sögubókum okkar og sýna fram á hvernig uppboðin á kaupskap við þessa smáðu og einangruðu þjóð stóð uppbyggingu hennar fyrir þrifum í tilliti menningar, heilsufars og framfara í öllum þremur megin-atvinnuvegunum.

Mikill tímamótamaður í skólamálum Hriflu-Jónas og mikilsvert að halda nafni hans á lofti með nokkrum brag.