1374 - Júlli prjón

Gamla myndin.
Þessi mynd er eflaust tekin í skólaferðalagi en ég veit samt ekki hvaða hús þetta er.

Var byrjaður á sögukorni um daginn og af því að búið er að vera að vesenast í tölvumálum hér í dag og í kvöld er ég ekki með neitt annað tilbúið til að setja hér.

JÚLLI  PRJÓN

Þannig er með Júlla prjón að hann kann ekkert að prjóna. Þessvegna er hann kallaður Júlli prjón. Auðvitað er ekki hægt að gefa öllum sem ekki kunna að prjóna slíkt viðurnefni. Ég skil samt ekki hversvegna hann er kallaður Júlli prjón. Því ráða einhverskonar æðri vísindi sem erfitt er að skilja. 

Einu sinni var Júlli á leiðinni til Hveragerðis. Hann var fótgangandi eins og venjulega því hann á engan bíl. Þá keyrir skyndilega uppað honum svartskeggjaður náungi á rauðum Bronco og segir:

„Ert þú ekki Júlli prjónn?"

„Nei, og ég held að ég þekki hann ekkert."

„Nú, ég hélt endilega að það værir þú."

„Af hverju?"

„Það veit ég ekki. Bara."

„Ég er nú oft kallaður Júlli prjón."

„Nú, er það?"

„Já, en ekki Júlli prjónn."

„Já, svoleiðis. En viltu ekki fá að sitja í? Ég er á leiðinni til Hveragerðis."

„Jú, takk."

Og Júlli klöngraðist upp í jeppann og settist í framsætið við hliðina á þessum velgjörðamanni sínum.

Þeir héldu nú áfram þegjandi en Júlli var alltaf að hugsa um prjónið og sagði að lokum:

„Ég kann nú eiginlega ekkert að próna."

„Af hverju ertu þá kallaður Júlli prjón?"

„Af því að ég kann ekki að próna."

„Varla er það ástæðan."

„Jú, það held ég.

„Nú, það er einkennilegt. Ég hélt að þú værir kallaður það af því þú prjónaðir svo mikið."

Svo halda þeir áfram góða stund. Júlli er greinilega mjög hugsi og allt í einu segir hann upp úr eins manns hljóði.

„Ég væri alveg til með að læra að prjóna, en ég kann bara ekki neitt. Gætir þú kennt mér það?"

„Ha, ég?"

„Mér datt það bara svona í hug. Þú gætir kannski kennt mér eitthvað."

„Nei, það held ég ekki."

„Jæja, það er allt í lagi."

Þegar þeir komu til Hveragerðis stöðvaði sá svartskeggjaði bílinn við hringtorgið og hleypti Júlla út. Júlli labbaði niður á Hótel Ljósbrá en þar var enginn heima svo hann hélt áfram upp Gossabrekku upp að Álfafelli og síðan alla leið til Knúts Bruun. Þar var heldur enginn heima, svo hann fór niður á veg aftur.

Þá var sá svartskeggaði einmitt að koma frá Selfossi og stoppaði hjá Júlla og spurði hann hvert hann væri að fara.

„Til Reykjavíkur" svaraði Júlli að bragði.

„En ertu ekki nýkominn hingað til Hveragerðis?"

„Jú, en það var enginn heima svo ég verð að fara til Reykjavíkur aftur."

„Ha?"

„Já, ég bankaði á báðar dyrnar, en það kom enginn."

„Já, einmitt." Sagði sá svartskeggjaði og sagði ekki meir. Þeir óku svo alla leið til Reykjavíkur án þess að segja fleira. Sá skeggjaði var nefnilega hálfhræddur um að Júlli væri eitthvað skrýtinn. Sem var alveg rétt hjá honum.

Blóðsuga á almannafæri.

Athugasemdir

[Óskar Þorkelsson, 28.5.2011 kl. 08:54]

:) þessi var góður