2469 - Um Júlíus Vífil og ýmislegt fleira

Nú um stundir virðist það vera Hringbraut sem er einkum á milli tannanna á fólki. Gallinn við alla fjölmiðlun er sá að um leið og viðkomandi miðill verður vinsæll (sem skeður) eru peningaöflin komin og farin að krukka í hann. Farsælast er að treysta RUV-inu hvað sem framsóknarmenn segja. Þeir sem þar eru öðlast smám saman þykkan skráp og þó þau séu aðvitað rekin eins og annað fólk, þá tekur oftast lengri tíma að losna við þau.

Ég sagði eitthvað um Hringbraut hérna áðan, en auðvitað er það ennþá frekar Júlíus Vífill Ingvarsson sem er einkum á milli tannanna á fólki einmitt núna. Hringbrautlingar ráku að vísu Björn Þorláksson, sennilega fyrir of harkalega vinstrimennsku, og hann sættir sig illa við það. Annars er það mál í þann veginn að verða of gamalt til að tala um. Mál Hönnu G. Sigurðardóttur, sem ég ræddi reyndar einu sinni við, er orðið alltof gamalt.

Annars er það einn helsti gallinn á þessum fésbókartímum, sem öllum ber saman um að eru óttaleg trunta, hve hraðinn á öllu er orðinn mikill. Maður hefur ekki tíma til að hneykslast á einu þá er komið nýtt hneykslunarefni. Meira að segja Borgunarmálið, sem er ansi stórt, hefði horfið í gleymskunnar dá ef ekki hefði verið fyrir fáeina alþingismenn. Eins slæmir og þeir oftast eru.

Fækkun fæðinga er alvörumál. Sama er að segja um fjölda þeirra sem flytja frá landinu. Eflaust eru margar skýringar á þessum málum. Að ekki sé vitað neitt um eða skýrslur til um þá sem flytja frá landinu er sömuleiðis alvarlegt mál. Fæðingum fækkar áreiðanlega vegna þess að ungu fólki finnst erfiðara að lifa en áður. Fæðingarorlof gæti skipt máli hér. Ef það eru einkum sérfræðingar og vel menntað fólk sem flytur í burtu frá landinu gæti það þýtt að afkoman hér á landi sé ekki eins góð og af er látið. Vitanlega hafði Hrunið og atvinnuleysið í kjölfar þess sitt að segja, en eftir því sem sagt er ætti það ekki að virka lengur.

Einn er sá maður sem hefur ásakað mig um að stinga sig í bakið (í óeiginlegri merkingu þó). Það er hann Villi í Köben. Hann heitir reyndar Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson og vinnur að ég held hjá póstþjónustunni í Kaupmannahöfn. Mér finnst hann orðljótur með afbrigðum og hann sér gyðingahatara í hverju horni. Held hann sé lærður fornleifafræðingur og hann langar greinilega til að vera álitinn merkur sagnfræðingur en sennilega er hann fullfljótfær og síonískur í hugsun til þess. Kvartar stundum við mig undan því að ég minnist á hann án þess að sérstakt tilefni sé til. Hann er Moggabloggari eins og ég og ekki veit ég betur en að það sem hann skrifar sé talsvert lesið.

Einhver mynd.

2468 - Er líf eftir forsetakosningarnar?

Er líf eftir forsetakosningarnar? Kannski er bara hægt að fara að undirbúa sig undir þingkosningar næsta haust og forsetakosningarnar í Bandaríkjunum strax og búið er að ljúka því af að kjósa forseta hér. Satt að segja álít ég að mjótt verði á mununum á milli þeirra þriggja efstu. Eflaust verða það þeir sem hæst ber núna en hætt er við að bilið milli þeirra mjókki stöðugt. Held að það verði Guðni Th., Davíð og Andri Snær sem berjist um sigurinn. Í annarri deild komi síðan Sturla og Halla en aðrir komist varla á blað, nema þá helst Ástþór sem er eiginlega bara í þessu af gömlum vana.

Sumarþingið sem hér á að halda í ágúst og september skilst mér, getur orðið skrítið og afkastalítið í meira lagi. Allt mun það snúast um væntanlegar kosningar og engin leið er að giska á upp á hverju þingmennirnir kunna að taka. Stjónarskrármál munu venju fremur flækjast fyrir þingmönnum og kjósendur að mestu leyti hætta að skilja þá. Hætt er við að múslimahræðsla og þjóðrembingur grasseri sem aldrei fyrr og óvandaðir pólitíkusar notfæri sér það eftir mætti.

Um margt eru þeir Donald Trump og Davíð Oddsson líkir. Báðir kalla þeir á öfgakennd viðbrögð, eru kjaftaskar miklir, þjóðernissinnaðir, lifa og hrærast í fjömiðlum. Þeir sjálfir eða a.m.k. stuðningsmenn þeirra eru mikilvirkir á samfélagsmiðlum og svifast einskis fremur en andstæðingar þeirra. Báðir sækja þeir einkum stuðning sinn til þeirra sem lítt eru menntaðir og vinna fyrir sér með höndunum. Davíð er frægur hér á landi fyrir að hafa verið borgarstjóri, forsætisráðherra og seðlabankastjóri. Í öllum þessum embættum hefur hann látið mikið fyrir sér fara. Donald Trump er þekktur í Bandaríkjunum fyrir að hafa fyrr gælt við framboð til forseta, verið í aðalhlutverki í vinsælum raunveruleikaþætti í sjónvarpi, og auk þess fyrir sjálfshól og ríkidæmi. Um fyrirferðina geta Bandaríkjamenn sjálfir betur dæmt en ég.    

Ástæðan fyrir því að Sigmundur brenndi út að Bessastöðum á sínum tíma gæti ég trúað að hafi verið sú að hann hafi talið sig einan hafa þingrofsvaldið. Kannski hafa Bjarni og hann ekkert rætt það sín á milli hver hefði það. Hingað til held ég að samið hafi verið um það í samsteypustjórnum hvar þingrofsvaldið væri. Áður en ÓRG kom til sögunnar hafa áreiðanlega fáir gert ráð fyrir að forsetinn færi að skipta sér af slíku. Í aðstæðum eins og þeim sem upp komu í kjölfar Panamaskjalanna er augljóst að þetta atriði skipti máli. Sigmundur hefur jafnvel verið búinn að ákveða hvenær kosningar ættu að fara fram. Kosningadagsetningin virðist standa eitthvað í Bjarna og Co.

Mínar pólitísku spekúlasjónir er að gera mig gráhærðan. Jafnvel búnar að því. Sennilega mega þessir örfáu lesendur mínir fara að vara sig. Kannski þarf ég að létta á mér daglega. Eða oft á dag. Ekki má ég láta ritræpuna úr mér verða svo mikla að allir gefist upp á því að lesa bloggin mín.

Einhver mynd.