2246 - Styrmir Gunnarsson

Stundum ţegar ég fletti fésbókinni og skođa myndir ţar finnst mér merkileg hve mikill introvert og durtur ég hef oftast veriđ í mínu lífi. Ţađ segir ţó afar lítiđ um hvernig mér hefur liđiđ oftast nćr. Besservisseraheilknniđ hefur samt veriđ nokkuđ ríkt í mér ţví mér blandast ekki hugur um ađ ég hef viljađ stjórna öllu og ţóst hafa vit á öllum sköpuđum hlutum. Ţetta olli mér ţó ekki miklum vandrćđum, en kannski hefur veriđ erfitt ađ starfa međ mér. Ţađ er ţó ekki fyrr nú á efri árum sem ég er almennilega farinn ađ gera mér grein fyrir ţessu.

Stjórnmál hér á ísa köldu landi ţykja mér oftast nćr heldur grunnfćrin og ég er ekki frá ţví ađ t.d. sumum Alţingismönnum ţyki ţađ einnig. Ástćđan fyrir uppgangi sjálfstćđiflokksins hér á landi er ađdáun ţeirra og sleikjuháttur gagnvart öllu sem amerískt er, en ţó einkum bandarískt og frjálslynt getur talist. Ţeir trúa ţví jafnvel ađ republikanar séu frjálslyndari en demókratar.

Ég tek undir međ Styrmi Gunnarssyni ađ ekki ţýđir fyrir ţá fóstbrćđur Bjarna og Sigmund ađ láta eins og ţeir einir viti alla skapađa hluti, en allir ađrir séu bara vitleysingar. Ţannig ganga hlutirnir ekki fyrir sig. Ef nćstum óţekktur fyrrverandi blađamađur getur í gegnum fésbókina og hugsanlega ađra samfélagsmiđla fengiđ 4500 manns (eđa fleiri) til ađ safnast saman á Austurvelli til ađ mótmćla ríkisstjórninni, ţá er eitthvađ stórkostlegt ađ. Ekki gćtu fóstbrćđurnir (Bjarni og Simmi) ţađ. Og svo flytja framsóknarmenn bara tillögu um ađ taka skipulagsmálin af Reykvíkingum af ţví ţeir fóru svo illa útúr samstarfinu viđ flugvallarvini. Held ađ ţessum vesalingum sé ekki sjálfrátt.

Mér sýnist ţađ vera einn mađur sem heimtar áskriftargjald á Herđubreiđ. Karl Th. Birgisson. Kannski er ţađ eđlilegt. Hugsanlegt er ađ hann geri ekkert annađ en ađ skrifa í Herđubreiđ. Ţá veitir honum varla af salti í grautinn. Nema hann sé kominn á eftirlaun eins og ég.

Hérađsfréttablöđin eru mun skemmtilegri aflestrar en dagblöđin. Ţau eru satt ađ segja hrútleiđinleg. Altsvo dagblöđin. Sama er ađ segja um netblöđin, fésbókina og jafnvel bloggiđ, sem ég hef ţó talsvert álit á. Dag- og netblöđin gera lítiđ annađ en fjargviđrast um pólitísk mál, sem allir eru ađ sjálfsögđu hundleiđir á og svona til uppfyllingar eru ţýddar hryllingsfréttir úr útlendum blöđum og reynt ađ láta ţćr líta sem mest út fyrir ađ vera íslenskar, ţó kannski sé ekki logiđ beinlínis.

Mikiđ varđ ég hissa eitt sinn ţegar ég var lítill. Einn félagi minn, sem ég man ekki lengur hver var, hafđi komiđ heim til mín međ mér og af einhverjum ástćđum fórum viđ inn í gegnum ţvottahúsiđ. Hugsanlega hefur ţetta samt veriđ ţegar viđ áttum heima vesturfrá eins og viđ kölluđum ţađ alltaf. Ekki man ég eftir neinu ţvottahúsi ţar ađ vísu, en ţađ er ekkert ađalatriđi í ţessari frásögn. Mamma var búin ađ verđa sér úti um ţónokkurn slatta af rabbarbara og hefur vafalaust ćtlađ ađ gera úr honum sultu eins og hún var vön. Mig langađi í rabbarbara og ţessi félagi minn vildi ţađ gjarnan líka. Viđ spurđum ţví mömmu ađ ţví hvort hann mćtti ekki fá líka. Hún sagđi ţađ alveg sjálfsagt.

„Mikiđ er mamma ţín góđ“, sagđi ţessi félagi minn ţá og viđ ţađ varđ ég alveg standandi hlessa. Var ţađ virkilega hugsanlegt ađ ađrar mömmur hefđu ekki gert ţađ sama? Mér fannst ţađ ótrúlegt, en viđ ţetta stćkkađi heimurinn mjög í mínum huga og ég er ekki viss um ađ ég hafi litiđ ţennan félaga minn réttu auga lengi á eftir.

IMG 1882Málverkasýning á Edensreitnum.


Bloggfćrslur 10. nóvember 2014

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikiđ á Javascript til ađ hefja innskráningu.

Hafđu samband