2240 - Við borgum ekki, við borgum ekki

Sigmundur Davíð vill að sjálfsögðu halda til streitu harðri stefnu sinni gagnvart útt-lendingum í þeirri von að hann geti aftur platað fólk til að kjósa sig. Bjarni Ben. er allt í einu orðinn besti vinur smælingjanna og vill semja um allan fjandann. Að mörgu leyti líst mér betur á stefnu Bjarna því við Íslendingar erum svo fáir og smáir að við verðum að sætta okkur við það sem milljónaþjóðirnar ákveða í gjaldeyris og peningamálum. Auðvitað vinnum við einstöku sinnum í happdrættinu, en deila má um hvort það hafi verið sérstakur happadráttur að fá SDG. Auðvitað var samt gott að fá þann úrskurð sem við fengum í Icesave-málinu, en á endanum getur verið að við þurfum að borga fyrir staffírugheitin.

Alltaf er ágætt að vera vitur eftirá. Ólafur Ragnar er meistari í eftiráspeki. Þegar ég (ásamt mörgum fleiri) kaus hann fyrir margt löngu var það einkum vegna hinnar alþjóðlegu reynslu sem hann óneitanlega hafði. Heimóttarskapurinn hefur aldrei borgað sig fyrir okkur Íslendinga. Við græddum á stríðinu þó flestir aðrir (einkum í Evrópu) töpuðu á því. Bandaríkjamenn eru undanskildir enda vilja ótrúlega margir hér á landi umfram allt líkjast þeim. Sú pólitík sem þar er rekin hentar okkur samt alls ekki. Sú kratíska hugsum sem gegnsýrt hefur Norðurlandapólitík til þessa er miklu heppilegri fyrir okkur.

Of mikill ákafi í pólitík er oftast til hins verra. Kannski er einmitt núna kominn tími uppgjörsins innan ríkisstjórnarinnar. Í Landsbakamálinu takast þeir augljóslega á Bjarni og Sigmundur. Mestar líkur eru á einhvers konar bræðingi þar sem báðir geta þóst hafa unnið. Raunverulegur sigur Sigmundar hlýtur þó að felast í því að ráðherrar framsóknar verði jafnmargir hinum. Þar sneri Bjarni á Sigmund þegar núverandi stjórn var sett á laggirnar.

Stutt blogg eru betri en löng. Þetta blogg er stutt og ég er að hugsa um að lengja það ekkert úr þessu. Um að gera að blogga nógu oft. Fólk heldur þá að maður fylgist með fréttum. Í sannleika sagt þá skrifa ég bara um það sem mér dettur í hug. Fréttir hafa lítil áhrif á það. Hvort margir eða fáir lesa bloggið mitt skiptir mig litlu máli. Til að fá sem flesta til að lesa spekina úr sér er þó best að vanda sig við fyrirsögnina. Hún skiptir mestu máli.

Fornminjar?

2239 - Betel

Akureyrarbær stefnir Snorra í Betel. Hætt er við að þessi frétt týnist í öllum hamagangnum í kringum byssur og þessháttar. Mér finnst þetta samt skipta verulegu máli. Þarna er tekist á um grundvallarmannréttindi. Það er langt frá því að ég aðhyllist biblíulegar skoðanir Snorra. Mér finnst samt að hann eigi að hafa málfrelsi (bloggfrelsi hygg ég að það hafi verið í þessu tilfelli.) Uppalendur barnanna í skólanum eiga auðvitað líka sinn rétt. Hvor rétturinn á að upphefja hinn? Mér finnst að réttur Snorra eigi að vega þyngra í þessu tilfelli og skólastjórinn, Akureyrarbær og uppalendur barnanna eigi að finna aðra leið í þessu máli en að reka Snorra.

Verðbólga er lítil um þessar mundir og flestir hlutir í efnahagsmálum þjóðarinnar jákvæðir mjög. Þessvegna er verkleysi ríkisstjórnarinnar illskiljanlegt. Eðlilegt er að forsvarsmenn stjórnarinnar rífist um hvernig Hrunið skuli gert upp. En það dugar ekki að láta húsið brenna á meðan. Læknar og margar aðrar stéttir tóku fúslega á sig auknar byrðar fyrst eftir Hrun. Nú er ekki hægt að skáka í því skjólinu lengur. Ríkisstjórnin kemst ekki upp með það endalaust að gera ekki neitt.

Tvenn verðlaun unnust á nýafstöðnu Norðurlandaþingi. Tvímælalaust er hægt að segja að bæði hafi unnist þrátt fyrir ríkisstjórnina fremur en vegna hennar. Svitaperlurnar á efri vör Illuga sýndu vel andstöðu núverandi stjórnar við kvikmyndir og sem betur fer stjórna Sjálfstæðismenn ekki lengur Reykjavík.

Pólitíska þrefið um þessar mundir snýst samt aðallega um byssur. Mér finnst lögfræðingurinn Gísli Tryggvason, þrátt fyrir alla sína speki, seilast um hurð til lokunnar í sambandi við þetta mál. Hann gefur sér að margar fullyrðingar sem fallið hafa í þessu máli hljóti að vera réttar. Lögreglan nýtur stuðnings almennings, ég bakka ekkert með það. Samt sem áður þarf að gjalda verulegan varhug við því að hún gerist ekki of umsvifamikil og auðvitað hefur hún ekki nærri alltaf rétt fyrir sér.

Brú yfir Varmá.